Zaterdag 7 september was het het tijd om een legendarische Amsterdamse wielerronde weer van stal te halen: de Ronde van de Orteliusstraat. Hét bochtige spektakel door de straten van West. Dit evenement werd gevuld met een dikke banden race, verschillende NL Crit Series fixiekoersen, en een koers voor dames en mannen met basislicentie. Die laatste koers was voor de Kaptein kanonnen een uitgelezen kans om de spierballen te tonen. Kaptein werd vertegenwoordigd door Miel Barkmeijer en Lars Groot.

Met ongeveer 30 man aan de start was het aan de lijn meteen al goed positioneren. Gelukkig stonden we goed vooraan en waren we gelijk goed weg. Dat scheelt al een hoop gedram in de eerste bocht! Over die bochten gesproken, die waren krap! Als je dat combineert met korte rechte stukken krijg je automatisch één grote intervaltraining.

Er werd direct vanaf de lijn flink tempo gemaakt. Het devies van Miel: voorin blijven, en voorkomen dat je aan het elastiek komt te zitten. Dat lukte aardig! Na twee ronden begon het al aardig te draaien. Na een halve ronde op kop keek ik over mijn schouder en bleken er slechts nog twee renners in het wiel te zitten, waarvan vriend van de winkel Frank Nederveen er één was. Eigenlijk iets te vroeg ontsnapt naar mijn mening, maar als je dan toch weg bent, kan je maar beter doorzetten.

Gelukkig konden we goed weg blijven. De gemiddelde hartslag loog er met 183 echter niet om. Toen er bij het inhalen van de achterblijvers een klein gaatje ontstond kon ik die helaas niet meer dichtrijden. De voorsprong op de nummer vier was echter voldoende om de derde plek op het podium op te eisen.

Mijn eerste koers door de straten van Amsterdam. Samen met Miel plek drie en vier opgeëist. Lekker herstelbiertje na afloop. Topdag!